Kan je e-mailbox ontploffen? Ja, dat kan. Naar aanleiding van de blog van twee weken terug daarom nu een bloemlezing uit alle praktijktheorie. Opvallend in alle verhalen is de rommelige feedback die je terug krijgt. Selectiebureaus doen het niet beter dan de gemiddelde eindklant, sterker nog ik durf de stelling aan dat je de kwaliteit van het bureau kunt aflezen aan de bruikbaarheid van de gegeven feedback. Welke lessen vallen er te trekken? Hier zijn er vijf:
- Bespreek altijd van te voren met een buitenstaander hoe je de gesprekken gaat aanvliegen. Woordkeuze, houding, soms zelfs de keuze van kleding. Erg in de mode zijn cases. De voorspellende voor executive posities is veel groter dan een interview. Oefen ze en pas de feedback toe. Het helpt.
- Bespreek met een buitenstaander de feedback en kijk wat je anders kan doen. Iemand schreef me: “het is een opendeur en toch ben ik het pas toen ik voor de vijfde keer tweede werd gaan doen. Vanaf dat moment zat ik er veel strakker en overtuigender in de wedstrijd. Met succes, 2 maanden later was het raak”.
- Voorbereiding. Veel reacties gingen hierover. Opendeur? Toch niet. In het begin hebben veel executives een houding van ‘dat-fix-ik-wel-even’. Dat valt dan vies tegen en na een paar keer schieten ze in de kramp. Het resultaat daarvan laat zich raden. Moraal van het verhaal: bedenk dat je zo goed bent als je laatste wedstrijd. Bereid je dus ook zo voor. Maak eens een stakeholder analyse van degene met wie je aan tafel zit. Wat is haar belang? Hoe kan ik de argumenten gebruiken die blijven plakken zonder klef en slijmerig te zijn? In het gesprek: oriënteer je op de ander! Vraag je wel genoeg? Of sta je op zenden?
- Een paar reacties gingen over de keuze van het soort functie. Veel van jullie joegen iets achterna wat er voor hen niet meer was. Dat is wel even slikken natuurlijk maar uit de verhalen kwam het al oude principe weer naar voren: luisteren, accepteren en dan bijstellen. Koppig doorgaan leidt tot niets anders dan frustratie.
- Netwerken: zorg dat je een warm contact bent van relevante potentiele ‘eindklanten’ wordt. Zodat ze je kennen en er banen voor jou gemaakt worden. Er kwamen voorbeelden voorbij van executives waarbij netwerkgesprekken leidden tot jobs. Vaak ging daar een korte consultancy opdracht aan vooraf waar bij ze – als je even ontdoet van de toegevoegde waarde die ze natuurlijk ook leverden – in feite hun eigen job creëerden. Uniek, zeker, het is niet alledaags. Maar wanneer je slim netwerkt komen de mogelijkheden op je af. Hard werken dat wel.
Ik wens jullie een mooie week toe, zet hem op!
